Δέντρο, δέντρο για την προστασία του Φιλοπάππου

 

To περασμένο Σαββατοκύριακο έγιναν κάποια μοιράσματα κειμένου στου Φιλοπάππου από κατοίκους της περιοχής. Αφορμή και πάλι δυστυχώς το μεγάλο πεύκο στου Λουμπαρδιάρη που εκ νέου έχει βάλει στόχο να κόψει η αρχαιολογική υπηρεσία. Και πάλι χωρίς φυτοτεχνική μελέτη, χωρίς σεβασμό στο μνημείο, καθώς το δέντρο ήταν μέρος των σχεδίων του αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, χωρίς άδεια από την εφορεία νεοτέρων μνημείων που είναι και υπεύθυνη για το κηρυγμένο μνημείο.

Το δέντρο δεν αποτελεί κανενός είδους πρόβλημα και κανείς άλλος εμπλεκόμενος εκτός από την αρχαιολογική υπηρεσία δεν θέλει να κοπεί. Ούτε η εκκλησία, ούτε το ίδρυμα Πικιώνη ούτε η νεοτέρων μνημείων έχει αποφανθεί για κάτι τέτοιο. Αντιθέτως το πρόβλημα του μνημείου είναι ότι καταρρέει από έλλειψη συντήρησης όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες με την πρόχειρη αντιστήριξη. Το καφενείο – αναπαυτήριο ρημάζει κλειστό ενώ τα ξύλινα μέρη της εκκλησίας είναι σε άθλια κατάσταση.

Σε άθλια κατάσταση το μνημείο

Αυτά έρχονται να προστεθούν στο συνολικό πρόβλημα του πρασίνου του Φιλοπάππου που υποφέρει και συρρικνώνεται χρόνο τον χρόνο. Αντί λοιπόν μια συνολικής μελέτης και οράματος για το πράσινο του λόφου έχουμε κάθε χρόνο βίαιες επεμβάσεις χωρίς μελέτη, κλαδέματα που μοιάζουν με κατακρεούργηση δέντρων και θάμνων ενώ το πότισμα του τεχνητού άλσους παραμένει ακόμα όνειρο. Ολόκληρες περιοχές όπως αυτή στα νταμάρια του λόφου ερημώνουν σταδιακά και με γεωμετρική πρόοδο.

Παρ’ όλα αυτά η αρχαιολογική υπηρεσία φαίνεται να ξεσπάει τα νεύρα της στο πράσινο στα πλαίσια μιας λογική που θέλει τον λόφο αποκλειστικά μνημείο και όχι παράλληλα και ένα μοναδικό πάρκο αναψυχής, όπου άνθρωποι και αρχαία υπολείμματα συνυπάρχουν. Γι’ αυτό και το πράσινο στο κέντρο της τσιμεντούπολης μας αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα και όχι ως κίνητρο να έρθουν οι πολίτες σε επαφή με τις αρχαιότητες. Δεν θα επεκταθούμε στις δεκάδες άλλες αυθαιρεσίες που συμβαίνουν από συμφέροντα και γι αυτές η υπηρεσία κάνει πως δεν βλέπει..

Το πεύκο θα σωθεί και οι κάτοικοι θα είναι πάντα εδώ να υπερασπιστούν και την τελευταία πέτρα και τον τελευταίο θάμνο αυτού του λόφου. Του λόφου μας.