Αυτές τις μέρες είχαμε δυστυχώς την «ευκαιρία» να ζήσουμε εκ νέου φαιδρότητες στου Φιλοπάππου από πλευράς της Εφορίας Ακροπόλεως (Α’ ΕΠΚΑ). Και πάλι δυστυχώς αυτές αφορούν το κηρυγμένο μνημείο αρχιτεκτονικής, αναπαυτήριο του Δημήτρη Πικιώνη γνωστό και ως καφενείο Λουμπαρδιάρη. Το οποίο δεν φτάνει που μένει κλειστό και ασυντήρητο από το 2005 να περιμένει την τύχη του αντίστοιχου περιπτέρου των Δελφών, έχει γίνει και χώρος φύλαξης σκουπιδιών(!) από την Α’ ΕΠΚΑ. Αντί για ανάδειξη και λειτουργία του μνημείου γινόμαστε μάρτυρες της συνειδητής υποβάθμισης του, από τους αρμόδιους για την προστασία του! Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης την ποιότητα δράσης της Α’ ΕΠΚΑ θα συγκρίνουμε δύο περιπτώσεις. Την πρόσφατη και μια λίγο παλιότερη.
Η πρόσφατη περίπτωση…
Αφορά τις τζαμαρίες που παράνομα (χωρίς έγκριση της Εφορίας Νεοτέρων Μνημείων – ΕΝΜΑ) είχε βάλει η μισθώτρια του καφενείου στου Λουμπαρδιάρη. Όταν το καφενείο έκλεισε τον Αύγουστο του 2005, οι παράνομες τζαμαρίες απομακρύνθηκαν από το κηρυγμένο (1996) μνημείο και πλέον πρώην καφενείο. Στοιβάχθηκαν στην πίσω πλευρά του, προσβάλλοντας το και παρέμειναν εκεί, ως εστία μόλυνσης, για περίπου ένα χρόνο.
Oι τζαμαρίες στοιβαγμένες στο «προστατευόμενο» μνημείο του Πικιώνη το 2006
Αφού είχε γίνει φανερό πια οτί δεν θα τις απομάκρυναν ποτέ, κάποιοι κάτοικοι αποφάσισαν να δράσουν. Κάλεσαν το Δήμο Αθηναίων δύο φορές, ο οποίος ήρθε με φορτηγό να τις πάρει, αλλά και τις δύο φορές οι αρχαιολόγοι έδιωξαν το φορτηγό «σώζοντας» τα σκουπίδια! Κατόπιν αυτού οι κάτοικοι αποφάσισαν να τις απομακρύνουν μόνοι τους, με τα χέρια. Τότε η Α’ ΕΠΚΑ κάλεσε την αστυνομία που πήγε στο τμήμα δύο κατοίκους. Από τότε και μέχρι σήμερα και για 4 χρόνια, οι επικίνδυνες τζαμαρίες-σκπουπίδια, παραμένουν χωρίς κανέναν λόγο και προσβάλουν το μνημείο του Πικιώνη, χάρη στην εμμονή των αρχαιολόγων, παρ’ ότι τους πληρώνουμε για να προστατεύουν μνημεία και όχι σκουπίδια.
Έτσι την Κυριακή 18 Οκτώβρη 2009, μετά από συνέλευση τους οι κάτοικοι αποφάσισαν να μεταφέρουν τις τζαμαρίες στα κοντέινερ-γραφεία των αρχαιολόγων πιστεύοντας ότι έτσι θα τους εξαναγκάσουν να τα τις απομακρύνουν οριστικά. Μάταια! Την επόμενη μέρα τα σκουπίδια είχαν ξανά μεταφερθεί δίπλα στο μνημείο! [Δείτε σχετικά] Και όχι μόνο αυτό. Δύο μέρες αργότερα έφεραν εργάτες οι οποίοι έφτιαξαν μεταλλική κατασκευή, με σκοπό να εμποδίσει κατοίκους να ξανά μεταφέρουν τα σκουπίδια! Τόσο ακαριαία η αντίδραση από την Α’ ΕΠΚΑ για την προστασία των σκουπιδιών!
(27/10/09) Εδώ φαίνονται οι ηλεκτροκολλημένες μεταλλικές βέργες που εξασφαλίζουν ότι οι τζαμαρίες θα είναι εκεί και για τα επόμενα 4 χρόνια. Από την ποιότητα της κατασκευής καταλαβαίνει κανείς ότι ο εργάτης που την έκανε βλαστήμαγε και δεν καταλάβαινε γιατί τον βάζουν να κάνει άχρηστες αγγαρείες…
Πάμε τώρα στην παλιότερη υπόθεση…
Κάποια στιγμή στις αρχές Απριλίου του 2008, άγνωστοι καθαίρεσαν περίφραξη στου Φιλοπάππου από την πλευρά των Άνω Πετραλώνων στο ύψος της πλατεία Βουτιέ. Και λέμε άγνωστοι γιατί η καθαίρεση αυτή δεν έγινε μετά από κάποια συνέλευση ή δράση των κατοίκων, αλλά προφανώς με πρωτοβουλία κάποιων άγνωστων σε εμάς. Τα κομμάτια της περίφραξης αυτής σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά, ακόμα κρέμονται και κείτονται στο σημείο, ανέγγιχτα από τους υπεύθυνους της Α’ ΕΠΚΑ. Γιατί; Για ένα πολύ απλό λόγο. Γιατί προφανώς κρίνουν ότι η εικόνα της κρεμάμενης περίφραξης, τους ευνοεί στον πόλεμο που έχουν κηρύξει κατά της γειτονιάς. Ευνοεί το επιχείρημα προς το Υπουργείο Πολιτισμού (YΠΠΟ) «Να τι τραβάμε στου Φιλοπάππου από τους βάνδαλους. Βάλτε επιτέλους περίφραξη». Δεν τους ενοχλεί καν το γεγονός ότι από αυτή την είσοδο κάθε πρωί περνάνε τουρίστες που αφήνουν εκεί τα πούλμαν για να πάνε περπατώντας στην Ακρόπολη.
(27/10/09) Τα κάγκελα στον περιφερειακό, ενάμιση χρόνο από τότε που έπεσαν. Είναι και πολλά περισσότερα από όσα φαίνονται στις φωτογραφίες.
Συγκριτικό τεστ…
Συγκρίνοντας την άμεση αντίδραση της Α’ ΕΠΚΑ στην πρώτη περίπτωση, τις τζαμαρίες, με την παντελή αδράνεια της στη δεύτερη, τα κάγκελα, αντιλαμβανόμαστε ότι οι αποφάσεις και oι προτεραιότητες της δεν τίθενται πια με κάποιο υπηρεσιακό – επιστημονικό κριτήριο προστασίας του λόφου, αλλά καθαρά, ξεκάθαρά, με κριτήριο τον πόλεμο που έχουν ανοίξει κατά των κατοίκων της περιοχής μας, αλλά και κατά της πόλης μας με στόχο την αποκοπή 700 στρεμμάτων πρασίνου από την καθημερινή ζωή.
Και το θέμα εδώ δεν είναι αν συμφωνεί κανείς με τις απόψεις και τη δράση των κατοίκων. Αυτοί αποτελούν ένα ετερόκλητο και μεταβαλλόμενο στο χρόνο σύνολο ανθρώπων, με διαφορετικές συχνά απόψεις και μεθόδους δράσης που τους ενώνει μόνο η επιθυμία τους για έναν ανοιχτό και πράσινο Φιλοπάππου.
Το θέμα είναι ότι έχουμε μια κρατική υπηρεσία, το συντεταγμένο κράτος, με έμμισθους υπαλλήλους, με δομή, ιεραρχία και ένα προσδιορισμένο πλαίσιο λειτουργίας, με συγκεκριμένα υπεύθυνα πρόσωπα, τα οποία φέρουν συγκεκριμένες ευθύνες. Και αυτή η κρατική υπηρεσία κατάντησε να δρα με πολιτικές σκοπιμότητες, με δική της ατζέντα και προτεραιότητες, με δικούς της στόχους και εκτός των καθηκόντων της. Και τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά και πολύ πιο σοβαρά από αυτά που αναφέραμε εδώ. Κορυφαίο το ζήτημα της παρακολούθησης και καταγραφής των συναθροίσεων των κατοίκων (ακόμα και ιδιωτικών), από αρχαιοφύλακες. Έχουμε στη διάθεση μας τις σχετικές υπηρεσιακές αναφορές τους.
Εδώ υπάλληλος του ΥΠΠΟ αρχικά στη συνέλευση και μετά στα κοντέινερ των αρχαιολόγων. Άλλη υπάλληλος videoσκοπεί προκλητικά τη συνέλευση των κατοίκων που περνάει έξω από τα κοντέινερ.
Η θέση μας θα ήταν εύκολη αν αυτές οι φαιδρότητες που ζούμε στου Φιλοπάππου είχαν ως μόνο ηθικό αυτουργό το Υπουργείο Πολιτισμού και την πολιτική του. Όμως δυστυχώς εδώ έχουμε προσωπική (και εμπαθή) εμπλοκή δημοσίων υπαλλήλων: ο έφορος κ. Μάντης και οι υπεύθυνες αρχαιολόγοι κυρίες Λαζαρίδη και Βογιατζόγλου έχουν πάρει το θέμα εργολαβία. Και είναι δυστύχημα να αναγκαζόμαστε να καταγγέλλουμε πρόσωπα ΜΗ πολιτικά, τα οποία όμως ασκούν προσωπικές πολιτικές επιλογές και μάλιστα με τα χρήματα που πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης. Και φυσικά διασύρουν και το κύρος που παραδοσιακά είχαν κατακτήσει οι αρχαιολογικές υπηρεσίες όταν έδωσαν μάχη σε παλιότερες εποχές για να σώσουν αρχαιολογικούς τόπους από ιδιωτικά συμφέροντα.
Τελικά υπάρχει κανείς στο Υπουργείο Πολιτισμού να τους μαζέψει;
ΥΓ. Και για να μην ξεχνιόμαστε…
Όπως πάντα έτσι και σήμερα (27/10/09) τα αυτοκίνητα και μηχανάκια των υπαλλήλων του ΥΠΠΟ ήταν μέσα στο λόφο του Φιλοπάππου. Παρ’ ότι το δημόσιο παρκινγκ του Διονύσου απέχει μόλις 150 μέτρα! Και φυσικά για να περάσουν πατάνε πάνω στα κηρυγμένα λιθόστρωτα Πικιώνη, δίνοντας το «καλό» παράδειγμα στου πολίτες που μετά δεν βρίσκουν λόγο να μην μπαίνουν κι αυτοί με τα αυτοκίνητα τους στο λόφο…
ΥΓ. 2 Ώρες, ώρες η αδιαφορία της Α’ ΕΠΚΑ για την προστασία του έργου του Πικιώνη είναι τόσο προκλητική που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν γνωρίζει ότι η ιστορία του λόφου δε σταμάτησε με τη διάλυση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας…
Μπροσούρα που κυκλοφόρησε το 2003 η Συντονιστική του Φιλοπάππου για τα έργα της ενοποίησης και τις θέσεις του κινήματος κατοίκων.
Λόφοι Φιλοπάππου 
Οι άνθρωποι δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα. Φανταστείτε για τι μένος μιλάμε κατά των κατοίκων που να κινητοποιηθούν σε δύο μέρες να φέρουν εργάτες να δέσουν τις τζαμαρίες. Πρόκειται και εφηβικές συμπεριφορές εκδικητικότητας. Και τώρα που τις δέσατε τις τζαμαρίες… Είστε περήφανη κυρία Βογιατζόγλου; Καταφέρατε κάτι ή ξεφτιλιστήκατε και εσείς και η υπηρεσία σας;
By: Ρακοσυλλέκτης on 28 Οκτωβρίου, 2009
at 2:54 μμ
Συγχαρητήρια για το άρθρο!!
Αυτοί οι άνθρωποι δεν παίζονται… καταλαβαίνουν μόνο από κάγκελα, παράγκες, τσιμέντα και αδρανή (όπως είναι και τα μυαλά τους).
Θυμάμαι όταν πρωτοήρθα στην περιοχή πριν 5 χρόνια, έκανα βόλτα την ώρα που νύχτωνε στο λόφο και, περνόντας έξω από την κοντεινερούπολη των αρχαιολόγων, άναψε απότομα ένας φρικτός προβολέας και την ίδια στιγμή εμφανίζεται μπροστά μου ένας ασπρομάλλης φύλακας. Τρόμαξα λίγο και το κατάλαβε. Με ρωτάει τι κάνω εδώ (!!!) και όταν του είπα ότι επιστρέφω σπίτι μου μου λέει ότι είναι επικίνδυνα να περπατάω μόνη μου στο πάρκο…
Μετά από 5 χρόνια και άπειρες βόλτες σε αυτόν τον παράδεισο (μέρα και νύχτα) έχω καταλάβει πως το μόνο επικίνδυνο εκεί πάνω είναι η νοοτροπία τους.
By: barcelonetta on 28 Οκτωβρίου, 2009
at 3:02 μμ
Ο Πικιώνης δεν συγκαταλέγεται στους αγαπημένους της Α’ ΕΠΚΑ. Στο κείμενο με τίτλο «Συνολική ανάδειξη Λόφων Μουσείου-Πνύκας-Νυμφών» της Α’ ΕΠΚΑ, έτος έκδοσης 2000, από τις γραφίδες των κ. Μαρκοπούλου και Σαλαβούρα, στις σελίδες 20 και 21 περιλαμβάνεται η εξής εκτίμηση:»Κατά τον Πικιώνη σκοπός των εργασιών ήταν η ανασύνδεση της οδού Ανάβασης προς τα Προπύλαια με την αρχαία αμαξιτή οδό Αθηνών-Πειραιώς (…) και πρώτιστη μέριμνα η υποταγή του έργου στο φυσικό τοπίο. Η όλη επιφάνεια εργασιών ήταν 80000 τμ….Όλες αυτές οι επεμβάσεις είχαν ως αποτέλεσμα σε πολλά σημεία να καταστραφεί το αρχαιολογικό τοπίο αντί να αναδειχθεί όπως υποστήριζε ο Πικιώνης. Αρχαίες οδεύσεις και λαξεύματα επικαλύφθηκαν από σκυρόδεμα χωρίς προηγουμένως να μελετηθούν. Τονίζεται μάλιστα από τον ίδιο τον Πικιώνη ότι στη χάραξη τόσο της πρόσβασης στην Ακρόπολη όσο και του Περιπάτου στο λόφο του Φιλοπάππου έχουν χρησιμοποιηθεί ως οδηγοί μονοπάτια που προϋπήρχαν σε αυτούς τους τόπους. Σα να μην έφτανε αυτή η παραβίαση του ιστορικού και αρχαιολογικού τοπίου, που συμπληρώθηκε με τη φύτευση θάμνων και ελιών, ο χώρος έγινε επισκέψιμος και για τα οχήματα αν και τα πλακόστρωτα σχεδιάστηκαν μόνο για πεζούς και για αυτό διέθεταν ανασχετικές καμπές».
Χρειάζεται πολύ κείμενο για να απαντήσει κανείς σε αυτά που γράφονται εδώ ένα προς ένα — αλλά φαίνεται εναργέστατα το πώς διάκειται η Α’ ΕΠΚΑ προς τον Πικιώνη.
Η πιο εύκολη παρατήρηση σίγουρα είναι αυτή για τα λιθόστρωτα, ότι δηλαδή προορίζονται για πεζούς. Φυσικά, στους πεζούς κατατάσσονται τα μηχανάκια των φυλάκων και τα αυτοκίνητα των φιλτάτων κυριών Λαζαρίδη και Βογιατζόγλου.
By: ποιος είναι αυτός ο Πικιώνης... on 28 Οκτωβρίου, 2009
at 8:36 μμ
Ένα Υπουργείο που 7 χρόνια τώρα οχι μόνο επιτρέπει αλλά και συνυπογράφει τους χαφιεδισμούς, τις παραβιάσεις του αρχαιολογικού νόμου και την κατά κόρον παραβίαση των δικαιωμάτων του πολίτη δεν είναι τόσο αθώο. Το αυγό του φιδιού κλωσσιέται στοργικά στους κόλπους του.
By: μαίστωρ on 30 Οκτωβρίου, 2009
at 9:13 πμ